Uzunca zaman olmuş buraya yazmayalı.... Zamanın hızına yetişmek mümkün değil yaptıkların söylediklerin tavırlarınla bizi her gün şaşırtıyorsun... Seninle birlikte baban ve ben de büyüyor , olgunlaşıyoruz.
Kendi başına bir birey oldun artık sende bize kızıyorsun zaman zaman sende küsüyorsun ya da sen de fikirlerini söyleyebiliyorsun tabii 3.5 yaşında kocaman bir bireysin :) dün akşam seni anneannenden alıp evimize geçmiştik sen babanın sana aldığı küçük havuzda oynadın biraz sonra odana geçmiştin bebeğinin saçını rujla pembeye boyamışsın :) Sana doğruyu yanlışı öğretebilmek için ağzını peçete silmen gerektiğini yada yıkaman gerektiğini öğretmeye çalışıyorduk bugünlerde sen ısrarla ağzını ya elinle siliyordun ya da herhangi başka yerlere .... En son yine böyle bir olay yaşadık sen yine çikolata yedikten sonra ağzını koltuğa doğru sildin ben çok sinirlenmiştim artık seninle artık konuşmayacağımı söyledim küstük seninle :) Ben odama gittim sen babanla salonda oturuyordunuz sonra sen benim telefonumu alıp odana gitmişsin bende sessizce odana gelip sana hiç birşey demeden elinden telefonu aldım ve kendi odama geçer gibi yaptım tabi ki kapıdan seni izliyorum aslında bakalım ne tepki vereceksin diye :) sen üzüldün tabi beni öyle görünce seninle konuşmayınca :( oturdun yere dudaklarını büzdün ve "isteseydi verecektim neden elimden çekti ki " dedin kendi kendine :( ben oracıkta sana karşı nasıl mahcup oldum anlatamam hemen yanına gelip özür diledim senden elinden çekmek istemezdim diye sarıldık sımsıkı sende bir daha ağzımı başka yerlere silmeyeceğim diye söz verdin bana böylece barıştık :)
Diyeceğim o ki çocuk diyip geçmeyin sakın onların da bir gururu var ve bizlerden daha hassaslar bu konu da :)
